obciążać się

См. также в других словарях:

• obciążać się – obciążyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obciążać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obciążył się bagażami swoimi i żony. Zbytnio obciążali się sprzętem i musieli sporo rzeczy zostawić w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obciążać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obciążaćam, obciążaća, obciążaćają, obciążaćany {{/stl 8}}– obciążyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obciążaćżę, obciążaćży, obciążaćżony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nakładać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obciążyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obciążać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skrupiać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, skrupiać sięa się, skrupiać sięają się {{/stl 8}}– skrupić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, skrupiać siępi się {{/stl 8}}{{stl 7}} o niesłusznej karze, o przykrych konsekwencjach czegoś: obciążać kogoś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obciążyć — dk VIb, obciążyćżę, obciążyćżysz, obciążyćciąż, obciążyćżył, obciążyćżony obciążać ndk I, obciążyćam, obciążyćasz, obciążyćają, obciążyćaj, obciążyćał, obciążyćany 1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim,… …   Słownik języka polskiego

• wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… …   Słownik frazeologiczny

• obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» …   Słownik języka polskiego

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• pamięć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. pamięćęci, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdolność gromadzenia, utrwalania w mózgu i odtwarzania w określonych okolicznościach poznawanych aktów, informacji lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień